Półwysep Shimabara domy samurajów

       Pierwszy samodzielny władca Japonii pojawił się w 400 roku ne. W wyniku tych zmian w Japonii zaczął się rozwijać system feudalny ze strukturą zależności między warstwami społecznymi. Najwyżej stał cesarz i szogun, sprawujący władzę w imieniu cesarza. Następna grupa społeczna to daimyo, ludzie bardzo bogaci, po nich samuraje, którzy stanowili armie. Na końcu rolnicy, kupcy i chłopi bezrolni.
Samuraje posługiwali się własnym kodeksem. Ważną cechą każdego wojownika było posłuszeństwo zwierzchnikowi. W każdej chwili samuraj był gotowy poświęcić życie na rozkaz pana. Kapitulacja i niewola nie była brana pod uwagę. Samuraje to nie tylko wojownicy, to również wykształceni ludzie jak na ówczesne czasy. Potrafili pisać, czytać, znali literaturę. Zasadą było, iż wojownik, który postąpił niehonorowo, musiał się zabić, miał też prawo odebrać sobie życie gdy groziła mu niewola. Broń samurajów była doskonała, uzbrojenie to dwa miecze i kij-naginata, zakończony ostrzem. Tułów ochraniała zbroja składająca się z systemu zasłon.
       Obok zamku Hara znajduje się osiedle domków. W dawnych czasach  ta część miasta zamieszkiwana była przez samurajów. Obecnie udostępnione są  do zwiedzania trzy odrestaurowane domy. Środkiem ulicy płynie strumień, dawno temu jedyne źródło wody dla mieszkańców.

Więcej zdjęć...
Więcej zdjęć...