Najbardziej znany zabytek Kioto. Oficjalna nazwa Świątyni to Rokuon-ji.
Historia powstania świątyni Złotego Pawilonu sięga XIV wieku. Trzeci szogun z dynastii Ashikaga. Ashikaga Yoshimitsu w 1394 roku abdykował, następnie zamieszkał w pałacu przy górze Kinugasa-yama, gdzie dawniej mieściła się posiadłość rodu Saionje. Zgodnie z jego wolą po śmierci szoguna pałac przekształcono w 1938r w świątynie zen.
Prawie wszystkie budynki świątyni uległy zniszczeniu w czasie wojny. Ocalał jedynie Złoty Pawilon. Prawdopodobnie dlatego że był otoczony stawem i bogate złocenia zapewniły ochronę przed lecącymi iskrami. Wojny i katastrofy wiele razy niszczyły świątynie i wszystkie budynki wiele razy odbudowywano. Obecnie około 30 budynków pochodzi z XVIII i XIX wieku. Najmłodszym jest Złoty Pawilon, który został odbudowany po podpaleniu w 1950 roku przez mnicha, który później popełnił samobójstwo. Odbudowa trwała do 1955r. Przy mających kilkaset lat budowlach Złoty Pawilon mimo, że piękny wygląda jak nowy. Zabytek ten posiada jednak olbrzymią ilość prawdziwych wielbicieli, jednak w historii architektury nie znalazł naśladowców.
Złoty Pawilon posiada trzy piętra, dwa wyższe są złocone, najniższa ma kolor drewna. Szczególnym rozwiązaniem jest dach drugiego piętra, który jest najszerszy w całej budowli. Dach ten jak i najwyższy czterospadzisty są pokryte korą hinoki. Na szczycie budynku wznosi się złoty feniks.
Każdy poziom pawilonu posiada własny styl. Pierwszy zwany izbą wody jest wzorowany na epoce Heian. Drugi posiada styl samurajski, najwyższy styl zenistyczny. Dookoła Złotego Pawilonu i innych zabudowań rozciąga się wspaniały ogród, który ponoć zachował styl z czasów szogunów Ashikaga.
Oprócz Złotego Pawilonu świątynia posiada inne rzeczy warte obejrzenia:
Pawilon herbaciany -ufundowany przez cesarza Gominoo. Władca odwiedził świątynię w 1661 roku i tak zachwycił się ogrodem, że postanowił pobudować miejsce do odprawiania ceremonii herbacianych.
Kwatera opata Hojo
Wyspa Ashihara -ogrodowe centrum kompleksu
Dzwonnica -z okresu Kamakura
Lodokształtna skała
Karamon -brama chińska
Wodospad -smocza brama
Pawilon Fudo
Ichiigashi -drzewo posadzone na początku Edo
Bambusowe ogrodzenie -Kinkaku-ji
Mostek -tygrysia gardziel
Wrota Soman
Singasen -źródło mlecznej drogi
Kaplica Shimun
Gankasui -potok, zwany wodą spod skały
Ogród u stóp góry Kinugasa to typowy ogród spacerowy, ukształtowany wokół centralnie położonego stawu. Harmonijne połączenie różnych elementów czyni z niego wspaniałe dzieło sztuki ogrodowej epoki Muromachi.
Więcej zdjęć...
Rzeka Kamo stanowiła drogę dla towarów. W okolicach Maruta-machi wyładowywano drewno sprowadzane z lasów w górach. W Kiyamachi -dorii drewno było cięte na potrzeby miasta. Na nabrzeżach, handlowano towarami przywiezionymi z Osaki. Doprowadzeniu materiałów i towarów do Kiymachi służył kanał Takase, zbudowany wzdłuż Kiymachi dorii w 1611 roku, długości 13 km. Zabudowę mieszczańską tworzyły domy kupców, piętrowe, drewniane domy, mieszczące od frontu sklepy od tyłu mieszkania. Ponieważ fasady musiały z nakazu szogunów być skromne, właściciele na tyłach wnętrz urządzali ogrody inspirowane sztuką ogrodową pawilonów herbacianych.
