Niedaleko miasta Gwangju, na uboczu głównych tras, leży tajemnicza dolina. Sami Koreańczycy dopiero niedawno odkryli to tajemnicze miejsce. Obecnie znane pod nazwą Unjusa. Rdzenni mieszkańcy regionu od dawna przekazują ustnie, z pokolenia na pokolenie stare opowieści, według których niegdyś w dolinie znajdowało się tysiąc kamiennych posągów Buddy i tyleż kamiennych pogód. Obecnie zostało ich zaledwie odpowiednio 70 i 18. Legenda przyisuje powstanie posągów i pagód mnichowi Doseonowi z czasów Zjednoczonego Królestwa Silla, który zainspirowany radą swego chińskiego mistrza i jako wybitny znawca sztuki geomancji-ustawił kamienne posągi i pagody w celu ustabilizowania Półwyspu Koreańskiego. Martwił się, że o ile na wschodzie Półwyspu dominują wysokie i urwiste szczyty górskie,na zachodzie przeważają nisko położone równiny, uznał więc że dla uzyskania równowagi między oba częściami należy sztucznie uzupełnić zachód jakimś mocnym elementem. Wsród kamiennych rzeżb z doliny wiele zostało uznanych za skarby narodowe Korei. Przede wszystkim miana tego doczekał się posąg Buddy leżącego. Spoczywa on na na zboczu wzgórza. W centrum doliny znajduje się widoczna z daleka świątynka-kamienny domek ze spadzistym dachem, mieszczący inną parę Buddów-siedzących do siebie plecami. W drodze ku leżącemu Buddzie, mijamy siedem ułożonych na ziemi kamiennych kół-ułożone zostały w kształt gwiazd tworzących gwiazdozbiór Wielkiej Niedzwiedzicy. Nigdzie indziej w Korei nie spotkamy pagód o kształtach takich jak w Unjusa. Wznoszono je bądz na planie kwadratu, bądź okręgu. Z tysiąca rzekomo istniejących niegdyś w okolicy posągów obecnie pozostało 70, ale większość z nich jest mocno uszkodzona. Stoją w grupach po kilka, podpierając skalne ściany wąwozu,zniszczone przez deszcze i wiatry, pokryte porostami. Renesans dolina zawdzięcza poświęceniu i energii grupy wiernych, którzy doprowadzili do rozpoczęćia prac archeologicnych. Do tej pory nie wyjaśniło się do końca kto i kiedy wzniósł kamienne posągi. Najbardziej prawdopodobna wersja głosi, że świątynia powstała około X wieku, największy rozkwit przeżyła w wieku XII. Za czasów dynastii Yi stopniowo popadła w trwające kilka stuleci zapomnienie.
Więcej zdjęć...
