Bento

   Kuchnia japońska należy do jednej z najbardziej cenionych na świecie.
W Polsce pojemniki na żywność nie są popularne, jeżeli już to często znajdziemy w nim kanapkę lub owoc. Tymczasem w Japonii pojemnik na żywność to historia kulinarna sięgająca V wieku.
Określenie "bento" na żywność w pojemniku pochodzi od szoguna Oda Nabunga, który mieszkańcom racjonował jedzenie, rozprowadzając w pojemnikach.
Częścią kultury bento jest estetycznie organizowanie potraw w pojemniku. Układanie, ozdabianie stało się formą sztuki. Posiłek ma cieszyć podniebienie i oko.
Bento w tradycyjnej wersji powinno zawierać ryż, rybę, ugotowane warzywa i mięso.
Etymologia słowa "bento"przywędrowała z Chin.
W okresie Azuchi-Momoyama, bento staje się elementem uroczystości podziwiania  kwitnących wiśni oraz ceremonii picia herbaty, wtedy też posiłek zaczęto podawać w drewnianych pudełkach.
W Edo powstaje nowy rodzaj bento-maki no uchi -bento -spożywane w czasie przerw pomiędzy aktami sztuk teatralnych.
W okresie Meiji, bento  zawitało do prawie każdego gospodarstwa domowego. W szybkim tempie zaczęły powstawać stołówki przygotowujące bento a korzystanie z nich stało się obowiązkiem uczniów i nauczycieli.
W latach 70-80 XIX wieku pojawia się ekiben - pojemnik bento kupiony na stacji kolejowej. Na początku sprzedawano tylko onigiri i warzywa, potem uzupełniono o sushi. Od połowy lat 70 XX wieku utworzono sieć punktów serwujących ciepłe bento. W międzyczasie zmieniały się pudełka, zalecenia dietetyczne i ekonomiczne.
Przygotowanie bento w domu nie jest tylko zwyczajnym przygotowaniem drugiego śniadania dla dziecka czy męża, to ważny element życia każdej żony, matki wokół, którego powstał cały przemysł dostarczający książki, czasopisma i akcesoria. Przygotowanie posiłku rządzi się zasadami, wszystkie części muszą być oddzielone od siebie, przeciwstawiane sobie kolorem, kształtem i fakturą.
Rodzaj bento uzależniony jest od regionu, zaleceń dietetycznych i panującej mody.

Festiwal Lampionów

     Japończycy nie świętują chińskiego Nowego Roku, został wyparty pod koniec XIX wieku przez dzień 1 stycznia jako dzień Nowego Roku.
W Nagasaki znajduje się Schinchi Chinatown i obchody chińskiego Nowego Roku do 1994 roku celebrowane były tylko w tej dzielnicy. Od 1994 roku uroczystości odbywają się w sześciu punktach miasta pod nazwą Nagasaki Lantern Festival.
Z tej okazji miasto zostało udekorowane 15000 chińskimi lampionami. Odbywają się parady, pokazy akrobacji, występy. Najbardziej charakterystyczny i barwny jest rytualny taniec smoka.
Wizerunek smoka od lat kojarzony jest przez cywilizację zachodnią z symbolem państwa chińskiego. Smok pojawia się w sztuce, folklorze, architekturze. Smok uważany jest przez Chińczyków za symbol życia i rozwoju, kojarzony jest z siłą i sprawiedliwością. Tradycyjny taniec smoka  to najbardziej widowiskowy element festiwalu, któremu towarzyszą głośna muzyka, bębny, kołatki.
Wielkie lampiony zdobiące główne ulice w mieście, przenoszą uczestników w świat mitów i dawnych dynastii.
Festiwal zgromadził ponad jeden milion gości w Nagasaki.

Wiecej zdjęć...

Noren

     Noren, są to tradycyjne japońskie tkaniny zawieszane nad wejściem do sklepu, restauracji, łażni, onsenów, czasami prywatnych domów. Standardowy noren posiada 1,13 cm długości i jest podzielony na 3-4 równe części.
Po raz pierwszy tkaniny te pojawiły się w okresie Heian /794-1185/ w ówczesnej stolicy Japonii -Kioto. Chroniły wejście przed deszczem, wiatrem, tworzyły cień w okresie lata. Obowiązywała wówczas ograniczona gama kolorów -biały ,czerwono-brązowy, brązowy i granatowy. Sklepy ze słodyczami używały noren w kolorze białym, z sake w kolorze granatowym. Każdy sklep był zobowiązany do przestrzegania kodu kolorów.
Obecnie tkaniny zawieszane nad wejściem do sklepu, restauracji to rodzaj szyldu, reklamy. Gdy noren wisi nad wejściem sklepu to znaczy, że sklep jest czynny, gdy go nie ma zamknięty.
Tkanina zmieniana jest kilka razy w roku w związku z działalnością sezonową lub świętami.
Noren to reklama miejsca, wizytówka biznesu. Jest także częścią transakcji jeśli restauracja lub sklep jest sprzedawana. Gdy uczeń osiągnie odpowiedni poziom umiejętności w danej dziedzinie może używać tego samego norenu co mistrz.
Jednym z ostatnich produkujących noren w tradycyjny sposób jest zakład w Kioto mistrza Katsumi Sometamo Shobien.
Jedyne na świecie muzeum noren otwarto w mieście Ishikawa w 2016 roku.