Świątynia Yotoku

    Świątynia położona w mieście Kashima - Prefektura Saga. Założona w 1687 roku jako kaplica poświęcona bogom ryżu przez ród Naboshina, który rządził w Sadze w okresie Edo. Dzisiaj jest to świątynia typu "inari"
Inari to jedno z najpopularniejszych bóstw czczonych w Japonii. Bóstwo przedstawiane jest różnie. Czasami jako mężczyzna czasami kobieta. Najczęściej jednak w postaci kobiecej, często na lisie z kłosem ryżu w ręku. Początkowo Inari była czczona jako bóstwo ryżu, później jako pożywienia i plonów.
Według legendy Inari przybyła na ziemię w czasie stworzenia świata. Kiedy w Japonii zapanował głód bogini zstąpiła na ziemię na białym lisie, trzymając w ręku kłosy ryżu. Inari jest bardzo ważnym bóstwem. Świadczy o tym fakt, iż chramy jej poświęcone są zazwyczaj budowlami najwyższej rangi. Najczęściej kojarzonym z Inari zwierzęciem jest lis. Białe lisy uważane były za wysłanników bogini.
Istnieje wiele teorii, dlaczego to właśnie lisy były łączone z tą boginią. Niektórzy twierdzą, że rude futerko kojarzy się z dojrzałym kłosem zboża. Lisy na wiosnę schodziły z gór i pojawiały się razem z odradzającym się życiem, dlatego uznano je za wysłanników bogini pokarmów i plonów.
Współcześnie większość rytuałów odprawianych na rzecz Inari towarzyszy wizerunek lisa. Figury tych zwierząt można spotkać przed wejściem do każdego chramu jej poświęconego, często trzymającego w pysku łan ryżu, klejnot lub klucz.
Ponieważ Inari nie jest jedynym bóstwem ale zespołem kami czczonych pod wspólnym imieniem jej kult jest różnorodny. Wspólnym elementem jest jednak wyraźny związek z lisem.

Więcej zdjęć... 

Kasutera

      Kasutera, to japońskie ciasto, podobne do naszego ciasta biszkoptowego. Szczególnie popularne w Nagasaki. Przywędrowało do tego miasta w XVI wieku. Przywieźli je europejscy misjonarze lub kupcy z Portugalii. Tradycyjnie wypieka się je z czterech składników, mąki, jaj, cukru i miodu.
Kasutera, zalicza się do tradycyjnych japońskich słodyczy - wagasi. Słodycze w stylu europejskim to yogashi. Ciasto jest bardzo popularne. Produkowane masowo i sprzedawane w supermarketach  jak i droższe wyrabiane przez lokalne cukiernie.
Nagasaki, prawdopodobnie ze względu na największy wpływ portugalskich misjonarzy szczyci się najlepszymi przepisami i tradycjami wypieku tego ciasta. Duży wpływ na popularyzację słodyczy w stylu europejskim miał zarządca Nagasaki Toan Marayama, który będąc miłośnikiem zachodniej kultury zapoznawał osoby ze swojego otoczenia z nowymi smakami. W 1620 roku biszkopt trafił do menu cesarza.
Przygotowanie ciasta wymaga dużej precyzji. Wszystkie składniki powinny być dokładnie odmierzone, piecze się bardzo powoli. Tradycyjnie dodaje się miód, nie dodaje się proszku do pieczenia ani sody.

Nagasaki - tradycyjna kuchnia

    
       Nagasaki, to miasto pełne malowniczych wzgórz o bogatej historii, jedyne okno na świat w czasie izolacji Japonii. Dlatego też tradycyjna kuchnia Nagasaki - ship-poku ryori łączy w sobie potrawy pochodzenia chińskiego, japońskiego i holenderskiego. Jej nazwa pochodzi od okrągłego niskiego stołu w kolorze czerwonym, na którym ustawiano potrawy i wokół którego zasiadano podczas posiłku. Dokładne źródła kuchni z Nagasaki nie są znane ale wiadomo co przyczyniło się do jej powstania.
W Nagasaki na sztucznej wyspie Dejima, mieszkali holenderscy kupcy. Wyspę uformowano na początku XVII wieku aby osadzić na niej Holendrów. Mogły tu przybijać obce statki. Prowadzono handel z Holandią, Portugalią, przywożono nowe nieznane Japończykom przyprawy. W pierwszej połowie XVII wieku wzniesiono dwie świątynie chińskie Sofukuji i Kofukuji. Zezwolono również Chinom na prowadzenie handlu międzynarodowego, co spowodowało napływ ludności chińskiej i powstanie dzielnicy chińskiej. W ten sposób poprzez zderzenie wielu kultur narodziła  się kuchnia ship-poku ryori.
Sama nazwa, to zestaw potraw, które pojawiają się na stole w ustalonej kolejności. Podawanie potraw rozpoczyna zupa ohire - z mięsa i płetwy okonia, płetwa to dekoracja, nie jest spożywana. Kolejne potrawy podawane są na zimno, na ciepło i na końcu deser. Potrawy na zimno to kona-biała fasolka, sashimi - pokrojona surowa ryba, karasumi - solona i suszona na słońcu ryba.
Wśród potraw na ciepło podawana jest buta no kakuni - gotowane mięso wieprzowe, hatoshi - usmażony w głębokim tłuszczu chleb tostowy, w którym zatopione są krewetki lub inne owoce morza i tempura - smażone w głębokim tłuszczu warzywa i owoce morza. Deser, w przeszłości podawane były ciasteczka, obecnie podaje się oshiruko - zupa ze słodkiej fasolki.
Obecnie główną okazją do podawania potraw tej kuchni są wystawne przyjęcia z okazji rożnych uroczystości.