Kioto cz. IV - Zamek Nijo-jo

    Zamek Nijo-jo nie zalicza się do wielkich twierdz Japonii, ale znany jest ze względu na bogaty wystrój wnętrz i tzw słowicze podłogi, ułożone w taki sposób, aby gwoździe ocierające się o siebie wydawały łagodny, ostrzegawczy pisk.
Zespół pałacowy zbudował szogun Tokugawa Ieyasu dla podkreślenia potęgi i bogactwa nowo utworzonego szogunatu w Edo. Wnuk Ieyasu,Iemitsu przewidując wizyty cesarza, zlecił najlepszym malarzom ze szkoły Kano wykonanie malowideł w sali audiencyjnej.
Zamek częściowo został ukończony na wiosnę 1603 roku. Wprawdzie Ieyasa rezydował głównie w Edo, potem w Sumpu, jednakże gdy odwiedzał Kioto jego siedzibą stawał się zamek Nijo-jo. Także jego syn i wnuk korzystali z zamku a nawet go rozbudowali. Dodali m.in pięciopiętrową wieże z dawnego zamku Hideyoshiego w Fushin. Nowe budowle powstały w 1629 roku, kiedy cesarz Go-Mizunoo odwiedził szoguna Ienitsu. Przybywający cesarz otrzymał specjalnie zbudowany pawilon Miyukgoten. Małżonka cesarza, siostra szoguna Kazuko zamieszkała w pobudowanym Chugu-goten. Dworzanie zaś umieszczeni zostali w nowym otsugi-goten. Iemitsu nie raz odwiedzał zamek. Jego ostatnia wizyta miała miejsce w 1634 roku. Wiadomo, że wydał wtedy wielkie przyjęcie, rozdał 19 kg srebra oraz przyznał czasowe ulgi podatkowe mieszkańcom Kioto.
W zamku Nijo-jo Tokugawa Yoshinobu -15 szogun tego rodu, naradzał się ze swoimi zwolennikami jak zachować się w sytuacji, gdy w kraju trwała wojna domowa, cudzoziemscy politycy wymuszali na rządzie japońskim coraz to nowe traktaty, cesarz zaś powoli zaczął się domagać coraz większego udziału władzy. Ostatecznie Yoshinobu przekazał władzę cesarzowi i rozpoczął życie jako prywatny człowiek. Tymczasem zamek Nijo-jo przejął cesarz. Początkowo mieściła się tam siedziba Rady Stanu, potem zamek niszczał opuszczony, następnie ulokowano w nim wojsko.
Dopiero w 1885 roku zamek zyskał  status cesarskiej rezydencji i został odnowiony. Gdy zmarł książe Katsura, przeniesiono na teren zamku budynki jego rezydencji i ustawiono w miejsce wieży głównej, która spłoneła od uderzenia pioruna. Ogien pochłonął również główny pałac Honmaru.
Podczas koronacji cesarza Taisho w 1915 roku zbudowano pawilon mieszczący tron. W chwili obecnej wejście na teren dawnego Honmaru nie jest dostępne dla zwiedzających. Można zwiedzać Ninomaru, ale nie można fotografować. Do Ninomaru prowadzi piękna brama Karamon, dalej budynek Ninomaru, który jest zbudowany w typowym samurajskim stylu.
Inne ciekawe obiekty to:
Tozamurai -pełniący rolę poczekalni dla dostojników
Shikidai -pawilon przyjęć doradców
Ohirama -oficjalny hall przyjęć
Sotetsu no ma -pasaż
Kuroshoin - do pracy i nauki
Shiroshoin -sypialnie
Szczególnie ciekawy jest pawilon Ohirama You no na, w którym ściany i sufit ozdobiły dzieła malarstwa znanej szkoły Kano.
W chwili obecnej przypuszcza się, iż w podziemiach zamku kryje się tajemne przejście od zamku do do świątyni buddyjskiej sekty Jodo o długości ok 3,5 km.

Kioto cz.III - Świątynia Chionin

     Główna świątynia największej buddyjskiej sekty "jodo" - czysta kraina. Jej powstanie wiąże się z działalnością wielkiego reformatora buddyzmu Honnen żyjącego w latach 1133-1212. Syn samuraja Uruny Tokikuniego pobierał nauki u różnych nauczycieli buddyzmu, oddawał się studiom i medytacją. W 1177r pod wpływem nauk chińskiego mędrca zaczął głosić poglądy odmienne od tradycyjnych. Podstawą nowej nauki było uznanie, że zbawienie osiągnąć może każdy, natomiast prowadzi do niego wiara w miłosierdzie Buddy i powtarzanie "Chwała Buddzie Amidzie".
Popularność nowych poglądów nie spodobała się ani władcom ani mnichom. Honnen i jego siedmiu uczniów zostało zesłanych na prowincje. Wrócił do Kioto niedługo przed śmiercią i zdążył podyktować testament. Pochowany został w Kioto, gdzie miał swoją pustelnie i nauczał poprzez ucznia Genchi, który wybudował świątynie. Najpierw pojawiła się maleńka świątynka a w 1234 roku duże mauzoleum i w kolejnych latach następne budynki.
Większość obecnych zabudowań pochodzi z epoki Edo. Budynków jest dużo. Spośród nich wyróżnia się główny pawilon, ponad 50 metrów długości i 42 metry szerokości. Znajduje się w nim złoty ołtarz z posągiem mnicha Honnen. Inną ciekawą rzeczą jest miedziany dzwon. Odlany w 1633 roku waży 74 tony. Dzwon w przeddzień Nowego roku wybija 108 razy (tyle, ile grzechów człowiek jest w stanie popełnić).
Najwyższa w Japonii brama Sanmon jest najstarszą budowlą. Budowę jej rozpoczęto w 1619r, mierzy 24 m wysokości. Kolosalna brama miała świadczyć o wyższości sekty Jodo, do której należy świątynia. Była to zarazem oznaka potęgi Szogunów z rodu Tokugawa, którzy w 1633 roku nakazali odnowienie świątyni. Mauzoleum Songen-do, kryje szczątki Tokugawy Leyasu, jego syna i wnuka. Ciekawym obiektem jest Sho-hojo uznany za skarb narodowy razem z dwoma ogrodami, przy czym ogród południowy przypisywany jest Kabo ri Enshu, projektantowi ogrodów i herbaciarni oraz wnętrza, które wypełniają obrazy ze szkoły Kano. Świątynia posiada  bibliotekę liczącą 5600 tomów buddyjskich dzieł wydanych w XII wieku w Chinach.
Świątynia posiada dwa ogrody. Ogród Hojo, powstały w okresie Edo. Drugi Yuzen, typowy ogród spacerowy, podzielony na dwie części. Jedna część to staw z wielkimi karpiami Koi, druga mieści dwie herbaciarnie.

Więcej zdjęć...

Kioto Cz. II - Świątynia Yasaka, Park Maruyama

    Świątynia Yasaka położona  jest obok parku Maruymana. Poświęcona bóstwu  Susanoo.
Susanoo -jedno z ważniejszych bóstw japońskiej religii shinto, porywczy, brutalny, pan wiatrów i burz. Każdego roku w miesiącu lipcu odbywa się festiwal Gion poświęcony Susanoo. Gospodarzem jest Yasaka. Początki tego festiwalu sięgają IX wieku, kiedy to w ówczesnej stolicy Japonii panowała zaraza. Wtedy ze świątyni wyruszyła procesja, w której niesiono 66 halabard, jako symbol ochrony przed złymi mocami dla wszystkich ówczesnych prowincji. Początkowo procesje odbywały się wtedy, gdy wybuchła zaraza. Od XII wieku w Kioto jest to coroczna tradycja.
Do świątyni prowadzi okazała wielka brama "Sairo-man". W czasie wojny (1467-77) oryginalna brama uległa zniszczeniu. Obecna pochodzi z 1489 roku.
Główne sanktuarium Handen ma 15 metrów wysokości. Dach wykonany jest z kory drzewa cyprysowego.
Oryginalna świątynia została zbudowana w Narze w 656 roku, następnie przeniesiona do Kioto na obecne miejsce. W 1654 roku została gruntownie przebudowana.
Ciekawą imprezą w świątyni jest sylwester. Jest to  okazja do obejrzenia wielkiej ilości przepięknych kimon, które w sylwestrowy wieczór zakładają mieszkanki Kioto.
W świątyni na przełomie miesiąca marca-kwietnia ma miejsce święto Setsubum -celebracja przejścia największych mrozów i początku wiosny. W miesiącu maju obchodzi się Ochatsu bo dachu. Procesja poświęcona tradycjom herbacianym.
Na wschód od świątyni znajduje się Park Maruyama. Otwarty w 1886 roku  jest najstarszym parkiem w Kioto. Popularne miejsce wypoczynku mieszkańców i turystów. W 1912 roku Iihei Ogawa stworzył na terenie parku ogród, wykorzystując naturalny staw, wzniesienia i urok pobliskiego pasma górskiego Higashiyama. Wiosną zakwita w tym miejscu ponad 680 drzew wiśniowych.

Więcej zdjęć...