Chińska herbata

Herbatę prawdopodobnie wynalazł Shennong  -jeden z mitycznych cesarzy chińskich żyjący w XXVIIIw.p.n.e. Pewnego dnia wędrował sobie szukając ziół, znalazł liść, po zaparzeniu którego powstał napój o znakomitym smaku i leczniczych właściwościach. Tak mówi legenda. Historia herbaty ściśle wiąże się z buddyzmem. To mnisi buddyjscy pierwsi zaczęli uprawiać herbatę i przyrządzać ją na różne sposoby. Przed wiekami świeże zerwane liście gotowano z dodatkiem skórki pomarańczowej. W IX wieku herbata chińska przypominała sproszkowaną herbatę japońską, później zaczęto parzyć same liście. Wykształcenie podstawowych odmian herbaty trwało wiele stuleci. W XIX w. Chińczycy używali 6 głównych jej rodzajów.
Szkół parzenia herbaty w Chinach jest mnóstwo. Podstawowym narzędziem do zaparzania jest czajniczek z czerwonej kamionki, do tego dzbanuszek, do którego przelewa się herbatę zaparzoną w czajniczku,z dzbanuszka rozlewa się napar do czarek. Najcenniejsze są czarki porcelanowe. Wydają one dźwięk prawie identyczny jak kryształowe kieliszki. Do zestawu potrzebny jest czajniczek na wodę, piecyk, obecnie coraz częściej używa się czajników elektrycznych. Są również specjalne łyżki do nabierania używki,drewniana szpilka która służy do udrożnienia dzióbka czajniczka,jest pojemnik na wodę z pierwszego parzenia herbaty, taca, ręcznik, pojemnik na suchą herbatę. Kosztowanie herbaty rozpoczyna się prezentacją liści. Następnie wsypujemy herbatę do czajniczka i zalewamy wodą. Herbaty zielone i białe parzymy w temperaturze 70 stopni,czarne i czerwone w 95stopniach. Napar z pierwszego parzenia jest wylewany. Drugie parzenie to te właściwe,które będziemy kosztować.Herbatę po chińsku parzy się od 4 do 5 razy.
Więcej zdjęć...